Moje biedne małe dziąsełka! Czy ja muszę ząbkować?! To nie sprawiedliwe! Boli, piecze, swędzi… co robić?! Jest ciemno, mama i tata śpią. Ale ja nie wytrzymam! Mamusia na pewno coś poradzi.
– Łeeeeee!!! MAMA!!! Łeeeeee!!!
-Ciii Słoneczko, już jestem. – usłyszałam głos Mamy.
Jak dobrze, że przyszła! Wyciągam do niej rączki, niech mnie przytuli jak najszybciej. (PRZYTULENIE) Od razu lepiej, jakoś tak mniej boli. Przysypiam… Co! Nie! Mamo, nie odkładaj mnie do łóżeczka! Ja Cię potrzebuję, żeby nie piekło! Nie bolało!
-Łeeeeee!!! MAMA!!! Łeeeeee!!!
– Już dobrze Skarbie. (PRZYTULENIE) Możesz spać z nami.
Tak to ja mogę zasypiać. A może mleko? Zawsze jak mi Mamusia daje mleczka to przestaje piec i swędzieć. Jakoś się może sama do niego dobiorę…. o jak dobrze, Mamusia się domyśliła. Ale ona domyślna! Kocham ją! (PIJE MLEKO)(PRZYTULA MAMA) O nie, Mamusia już nie przytula…. zasypia przede mną! Mamo! Przytulaj mnie dalej! MAMO!
-Łeeeeee!!! MAMA!!! Łeeeeee!!!
-Ciii, już dobrze, jestem obok. – Znowu przytulona i mam mleko, zasypiam.
Spokojny sen nie trwał długo… ten schemat powtórzył się jeszcze kilka razy tej nocy. Na szczęście Mama była obok. Jest taka kochana, czuła i domyślna. Chyba nie przetrwałabym tej nocy bez niej. Dam jej buziaka, niech wie, że ją doceniam. (CMOK)
-Ojej, dziękuję Słoneczko. – Chyba Mama też już nie śpi. Udało nam się Mamusi, dałyśmy radę temu ząbkowaniu. Przytule ją najmocniej jak umiem. (PAC… tulenie całą sobą).
Dryń, dryń dryń… o słyszę budzik. To Tata ma wstać do pracy. Coś słabo mu idzie… obudzę go. (KLEP KLEP) hmmm…. twardo śpi… budzik dzwoni już któryś raz (KLEP KLEP). Wiem! Mama mi pomoże Go obudzić. (KLEP KLEP) Mama od razu reaguję! Buziak dla niej! (CMOK) Mama obudziła Tate i wstał! Jej, Mamusia coś wygląda na nie wyspaną… może ona też ząbkuję?
